The Autistic Matthew

Last year, I cut a minute-long clip from an episode of The Chosen in which Matthew explains Philip how he experiences his own place in reality. Doing so, he used imagery that really spoke to me. 

Recently, this short clip attracted quite a bit of attention, and a lot of comments as well. Those comments roughly can be categorized in two groups: people using it as proof that The Chosen strayed much too far from the Biblical story - calling it ‘blasphemy’ and the likes; but there are also people that see themselves depicted in Matthew’s description.

The real question, then, is not whether Matthew actually was autistic (we can’t possibly know that). The real question is whether he could have been. Some people commented on the YouTube clip are sure he wasn’t - the Bible doesn’t say he was, you know - but they are too quick with that judgment. But such a remark also shows something else.

Because somewhere there is this idea, this assumption that it’s kind of OK to rule out Matthew as an autistic person. And, from the opposite point, it feels really strange to envision the disciple Philip as having Down’s syndrome. Does this mean that we in fact think that autistic people or ‘Downies’ are not good enough to be disciples and apostles?

After watching a few episodes of The Chosen more and more I believe that the series actually show us how life with Jesus looks like if we were somehow transported to the time back then. Yes, we don’t see any cars and the LTE reception is pretty limited around Bethlehem, but the people we see struggle with our problems. The series show how Jesus would have acted with us, with our questions.

As such, The Chosen is not a re-telling of the biblical story in the first place, but more of an application of that biblical story. And in that way, there can be a place for an autistic Matthew.

Finally - getting a little speculative here - I’m not so certain what high-functioning autism exactly is (I make this distinction between ‘regular’ and high-functioning autism on purpose). Especially the social aspects of this disorder aren’t just something in the individual, but they are the result of the interaction between an individual and the society he/she is supposed to live in. It’s this problematic interaction that defines the autism, and another society can lead to another type of interaction with the same type of individual. I could see a possibility for a society where a Matthew who we would recognize as autistic today, is not considered different at all. Maybe the society in the time of Jesus was like that, who knows? 

 

De Autistische Mattheus

Uit een aflevering van The Chosen plaatste ik vorig jaar een filmpje op YouTube waarin Mattheus tegen Filippus vertelt hoe hij zijn eigen plaats in de werkelijkheid ziet, gebruikmakend van een beeld dat mij persoonlijk erg aansprak.

Recent trok dit korte stukje nogal de aandacht, en er werd lustig op gereageerd - eigenlijk vooral op twee manieren: De ene groep vond het een bewijs dat de serie The Chosen veel te ver afweek van de Bijbel; onderstreept door woorden als ‘blasfemisch’ en dergelijke. De andere groep zag zich in meer of mindere mate weerspiegeld in het beeld dat Mattheus schetste; het riep herkenning op.

De vraag die dan gesteld kan worden is niet of Mattheus autistisch was (want dat weten we helemaal niet), maar of hij het zou kunnen zijn geweest. Sommige mensen die reageerden op het filmpje waren van mening dat hij niet autistisch was - maar dat is dus te stellig. Een dergelijke mening toont wel iets belangrijks aan.

Want ergens leeft er impliciet het idee dat het acceptabel is om er vanuit te gaan dat Mattheus niet autistisch was. Net zoals het anderzijds een vreemd gevoel oplevert als ik zou stellen dat Filippus wel eens het syndroom van Down zou kunnen hebben gehad. Denken we daardoor misschien dat autistische mensen of ‘Downies’ niet goed genoeg zijn voor het discipel- en apostelschap?

Na het kijken van een aantal delen uit The Chosen krijg het ik het gevoel dat de serie eigenlijk een weergave is van het leven van Jezus zoals dat zou hebben kunnen plaatsgevonden als mensen uit onze tijd waren overgeplaatst in het Israël van toen. Want er rijden weliswaar geen auto’s rond en de 4G verbinding rond Bethlehem is ook vrij matig, maar de mensen worstelen met ónze vragen. De serie toont wat mij betreft hoe Jezus mogelijk met ons zou zijn omgegaan, als wij toen hadden geleefd.

Daarmee is de serie eigenlijk meer een toepassing dan sec een letterlijke weergave van het evangelie. Op die manier kan ook een autistische Mattheus een plaats krijgen.

Tenslotte - en dit is wat speculatief - is het maar de vraag wat hoog-functionerend autisme precies is; waarbij ik heel bewust de hoog-functionerende variant verbijzonder. Zeker de sociale kanten van die stoornis zijn niet louter te herleiden tot het individu, maar zijn een gevolg van het samenspel tussen individu en samenleving. Voor een groot deel definieert de gebrekkige interactie tussen individu en samenleving het hoog-functionerende autisme. Een andere samenleving kan ook voor een andere interactie zorgen; en het is maar de vraag hoe die interactie ten tijde van Jezus was. Wat mij betreft kan het dus prima zo zijn geweest dat Mattheus autistisch was maar dat niemand daar iets bijzonders aan ervoer.