Deze middag werd er door de lokale afdeling van de SGP in Ede een familiedag georganiseerd. Eén van de activiteiten (die was georganiseerd door de SGP jongeren) was een debat. Het idee hierbij was dat verschillende groepen zich de standpunten van een aantal partijen (VVD, SP, GroenLinks) zouden eigen maken en vervolgens met deze standpunten een bepaalde politieke beslissing zouden onderbouwen (rondom klimaatverandering).
De groep echter die “GroenLinks” geacht werd te zijn, bleek echter principiële bezwaren te hebben. Toen iemand van hen werd gevraagd het woord te doen, stak hij een kleine preek af over het verval van Nederland en hoe het veranderende klimaat een oordeel zou kunnen zijn over de zonde zoals de zondvloed dat was ten tijde van Noach.
Toch geen typisch GroenLinks-geluid, dacht ik toen.
Nadat de woordvoerder zijn zegje had gedaan, was er spontaan weinig behoefte meer tot enige interactie; de zwaar geladen woorden hadden de lust daartoe gesmoord.
Het hele voorval stoorde me nogal.
Maar voordat ik dat uitwerk, allereerst een opmerking vooraf. Wat de beste man inhoudelijk zei, staat niet eens zo heel ver af van hoe ik er zelf over denk. Persoonlijk geloof ik wel dat we voorzichtig moeten zijn met het duiden van de omstandigheden, en zeker van Gods rol daarin. God is altijd groter dan wij. Maar Nederland is inderdaad een zondige natie. En dat God oordeelt over de zonde, geloof ik ook.
Er is echter het verhaal van Jezus over de splinter en de balk. De zonden van de ander zijn voor ons al snel zichtbaarder dan die van onszelf. En, het risico nemend dat ook ikzelf hier een splinter aanwijs en mijn eigen balk ongemoeid laat, meen ik toch dat de geladen speech over Nederlands zonde, zélf op een zondige manier plaatsvond.
De jongeren van de SGP die dit debat hadden georganiseerd, hadden dit goed voorbereid. Het debat was hún idee en de gasten in de zaal waren door hén uitgenodigd. Dat betekent dat zij, en niet de gasten, de regels van het spel mochten bepalen.
Wat hier echter gebeurde was dat deze groep, die GroenLinks had moeten vertegenwoordigen, de vrijheid nam om wat de SGP jongeren hadden voorbereid, met de voeten te treden en in feite “in te breken” door een stevige preek af te steken. De intentie zal ongetwijfeld goed zijn geweest, daar gaat het mij ook niet om. Het gaat mij om de manier waarop dit plaatsvond. Ik weet niet wat de precieze bezwaren waren van deze groep. Misschien vonden ze het een vorm van “toneelspel”. Dat is wat mij betreft op zichzelf een legitiem argument. De groep had dan ook de vrijheid kunnen krijgen om niet mee te doen; desnoods had de groep zijn bezwaren kenbaar kunnen maken aan de organisatoren aan het einde van de middag.
In plaats daarvan besloot deze groep ongevraagd de regie in handen te nemen. Dat is een vorm van hoogmoed, een vorm van zonde dus. Deze groep stelde zich bóven de SGP jongeren die de middag hadden georganiseerd. Het lastige hierbij is dat er vervolgens ernstige woorden gesproken werden, waar niet goed met een luchtige kwinkslag kan worden gereageerd. Terwijl dat hier in andere situaties de beste oplossing was geweest.
Tenslotte nog een inhoudelijke gedachte. De groep weigerde zich in de standpunten van GroenLinks in te leven en die te verdedigen. Ik heb al gezegd dat ik niet precies de redenen daarvoor weet. Maar het mag toch niet zo zijn dat we niet bereid zijn te luisteren naar de standpunten van andere partijen en andere mensen? Durven we onze mening nog bij te stellen? Of zijn we daar te bang voor geworden? Bang misschien dat het ineens blijkt dat we onze eigen mening nauwelijks kunnen verdedigen?
