De Dadelpalm

Salaam vroeg:

Vader, 

Waarom geeft de Almachtige ons pijn wanneer iemand ons vergeet?

Ya'akub bracht haar bij een dadelpalm, en deed hen beiden zitten in de schaduw. 

Hij sprak:

Zie je deze dadelpalm?

Eens was er een meisje dat een verre reis moest maken, naar het land waar de dadels groeien, om daar van zomer tot zomer te blijven.

"Wacht op mij," zei ze tegen haar vriend. "Wacht op mij - en ik zal je de heerlijkste dadels sturen."

Het meisje ging, en zoals ze beloofd had, gaf ze de dadels uit het verre land met de karavaan mee, en bedacht hoe haar vriend die in blijdschap zou ontvangen.

Maar terwijl de karavaan op weg was, kwam er iemand anders bij haar vriend die hem van zijn dadels gaf. Tegen de tijd dat de karavaan arriveerde, had hij al genoeg gegeten. Hij wierp de dadels van het meisje weg in zijn tuin. Toen het meisje in het verre land dit alles ter ore kwam, brak haar hart.

Waren de dadels nutteloos?

Salaam antwoordde:

Vader, het meisje stuurde de dadels om haar vriend te verblijden. Doordat haar vriend ze wegwierp, bereikten ze hun doel niet, en hadden ze geen nut; als ze de dadels niet had gezonden, waren ze ook geen oorzaak geworden van verdriet.

Ya'akub sprak:

Dat is zoals wij mensen denken, maar niet zoals de Almachtige denkt.

Want terwijl haar vriend de dadels vergat, vergat de Almachtige de dadels niet. In de nacht namen redeloze dieren de dadels mee, aten ze op en werden erdoor gevoed. Eén vergeten dadel stierf in de grond. De Almachtige zag de tranen van het meisje in het verre land, en vermengde haar tranen met die van Hemzelf in de regen die Hij over de aarde zond. Zo groeide de vergeten dadel uit tot de palm die jou nu zijn schaduw geeft.

Salaam vroeg:

Vader, heeft de Almachtige tranen? Kan Hij Die boven alles staat, verdriet hebben?

Ya'akub antwoordde:

Kan Hij, als Hij ons verdriet niet kan kennen, wel de Almachtige zijn? 

Zij, die als geen ander van nabij met de Almachtige geleefd hebben, hebben de tranen op Zijn gezicht gezien, en het ons verteld.

Zo zal geen verdriet nutteloos blijven in de handen van de Almachtige.