Salaam vroeg:
Vader,
Hoe kan de mens de Almachtige dienen?
Ya'akub antwoordde:
De mens dient de Almachtige niet met zijn handen, maar met zijn hart; zijn daden zijn niet meer dan spiegels van de ziel.
Het hart van ieder mens is verschillend zoals er veel verschillende tuinen zijn. In de ene tuin zijn nuttige vruchtbomen geplant, in een andere eetbare gewassen. In een derde tuin bloeien de bloemen uitbundig en gonst het van de insecten die zich tegoed doen aan de nectar.
Sommige tuinen zijn groot en weids, andere zijn klein en besloten. De ene tuin ligt in de warme zon, de andere ligt verborgen in de schaduw.
En in sommige tuinen, tenslotte, groeit helemaal niets - ze zijn als de dorre woestijn.
Salaam zei:
Hoe zou de Almachtige verheugd kunnen zijn over zo'n tuin, Vader?
Ya'akub antwoordde:
Wanneer wij door de stad wandelen, zien we slechts het uiterlijk van iedere tuin, en we zijn geneigd om die daarnaar te oordelen. Maar de Almachtige is geen wandelaar die de mensenharten zo zijdelings in het voorbijgaan beschouwt.
Hij weet wat er in het binnenste van elke zielentuin leeft, en wat er zichtbaar wordt als de regen valt.
Salaam vroeg:
Heeft niet niet juist wat bloeit, baat bij regen, Vader?
Ya'akub antwoordde:
Niet iedere tuin verdraagt de stortregen uit de hemel die met kracht neerslaat op de aarde. Wat sterke wortels heeft, zal eronder moeten buigen; wat geen wortels heeft zal erdoor worden uitgerukt en dan worden weggevaagd door het kolkende water.
Waar diezelfde bruisende rivier echter de drooggevallen wadi's vult, daar wordt het verborgene levend. Datgene wat daar als dood in het woestijnzand begraven lag, gaat ontkiemen en bloeien door wat zojuist nog een vernietigende slagregen was.
Dat is het geheim van het werk van de Almachtige: dat het zal zuiveren wat uit de mens is voortgekomen, en zal laten bloeien wat de mens heeft veracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten