Fata Morgana

Salaam vroeg:

Vader, 

Waar vindt de mens het geluk?

Ya'akub antwoordde:

Een bruid ging op weg door de woestijn naar de stad waar haar bruidegom woonde, om daar met hem te trouwen en het grote bruiloftsfeest te vieren.

De reis nam vele dagen in beslag, en de vrouw werd vermoeid. Op een dag zag ze links van het pad in de verte de stad liggen, terwijl ze wist dat die nog dagen van haar verwijderd was. Een luchtspiegeling bracht haar even in verleiding om van het pad af te gaan, maar haar verstand zei haar dat ze moest doorlopen.

Elke dag werden de luchtspiegelingen sterker en overtuigender, dan weer links, dan weer rechts van het pad. Op het laatst meende ze zelfs haar geliefde bruidegom te zien, en het verlangen was sterk om hem in haar armen te kunnen sluiten.

Maar zou dat zijn gelukt als ze van het pad was afgegaan?

Salaam zei:

Nee, natuurlijk niet, vader! Haar bruidegom wachtte op haar aan het einde van het pad, en nergens anders.

Ya'akub sprak:

En zo is het met het geluk van de mens. De Almachtige heeft gezegd dat Hij alleen ons gelukkig maken kan, en dat Hij op ons wacht zoals de bruidegom aan het einde van onze levensreis.

Onze ziel is als die bruid, hunkerend naar de bruidegom. De wereld om ons heen fluistert haar toe dat ze het geluk al geven kan, als ze tenminste maar even terzijde wil stappen van het rechte pad. Maar het geluk van de wereld is ijl en vluchtig als een luchtspiegeling, en het is moeilijk om het rechte pad weer terug te vinden als je er eenmaal van bent afgestapt.

Daarom, bij al het geluk in de wereld moet onze ziel zich herinneren dat het geluk van de Almachtige oneindig veel groter is, en moet ze zich met des te meer haast voortspoeden op de rechte weg.

Het geluk van de Almachtige is geen fata morgana.